müzik 


  1. sesin bir ahenk içinde harmanlanarak, duyuşta bir zevke yol açan hali.

    müziğin ortaya çıkışı konusunda materyalist tarih anlayışı ile geleneksel tarihçiliğin belli bir noktada ittifakı vardır. buna göre müziğin ilk zamanları ritüellerle yani dini oluşturan davranış kalıplarıyla iç içe geçmiştir. evrimsel bakış açısına göre insanın doğa karşısındaki acizliği, doğanın seslerini taklid ederek onun büyüklüğünü tasdik etme ya da onu teskin etmeye yönelik çabası, zaman içerisinde nameleri ortaya çıkarmıştır. bu nameler de tapınaklarda ve ayinlerde birer tılsım gibi kullanılmıştır.

    geleneksel bakış açısında ise müzik, insana ilahi ilhamla bahşedilmiş ve sadece ilahi olanla irtibatta kullanılması gereken bir hediyedir.

    yunan ve trakya mitolojisinde müziğin geleneksel temsilini yapan kişi orfe (orpheus)dir. onun lirinden çıkan ahenk, ilahi bir aşkın titreşimini tüm evrene yayan, sözün tanrısal boyuttaki halidir.
    (kali rind ?, 17.05.2013 19:06)

© 2025 - weblog sözlük uludağ sözlük

weblog sözlük bir interaktif sözlük çalışmasıdır. weblog sözlük sözlük spot tematik sözlü bir interaktif sözlük çalışmasıdır. weblog sözlük sözlük spot tematik sözlük servisi ile üretilmiştir. sözlükler yöneticilerinin sorumluluğundadır, www.sozlukspot.com sözlüklerin içeriklerinden sorumlu tutulamaz.